ارتینگ و حفاظت از صاعقه

ارتینگ و حفاظت از صاعقه یک سیستم است که جریان الکتریکی ناشی از صاعقه را که وارد سیستم می شود به صورت کامل به داخل زمین انتقال می دهد. ساختار سیستم ارتینگ از چاه ارت و یک سیم که به چاه متصل است تشکیل شده است.

در صورتی که بدنه ی همه ی دستگاه های برقی که شامل دستگاه های خانگی، صنعتی و مخابراتی و….یا به صورت کلی هر وسیله ای را که به عنوان مصرف کننده ی برق شناخته می شوند به وسیله ی یک رشته ی سیم به سیم اتصال زمین متصل می کنند به این ترتیب یک سیستم سیم ارتینگ ایجاد می شود که مهم ترین وظیفه ی ارتینگ ایجاد یک سیستم حفاظت از صاعقه است.

تولید پودر جوش کدولد

سیستم ارتینگ چه کاربردی دارد؟

همان طور که می دانید عملکرد برق براساس پتانسیل الکتریکی و ولتاژ است. اختلاف پتانسیلی که میان دو نقطه به وجود می آید باعث ایجاد انرژی الکتریکی می شود. این انرژی باعث به کار افتادن وسایل الکترونیکی می گردد. در سیستم های برق مصرفی میان دو فاز غیر همنام یا همان فاز و نول اختلاف پتانسیل وجود دارد. عددی که در کشور ما برای فاز و نول تعیین کرده اند 220 ولت است و برای دو فاز غیر همنام 380 ولت می باشد. این میزان اختلاف پتانسیل بین زمین و هر فاز نیز وجود دارد. در این حالت زمین را به عنوان نقطه ی صفر ولتاژ در نظر می گیرند.

طراحی سیستم ارتینگ برای هدایت کردن جریان ناخواسته به زمین طراحی می کنند. با توجه به اینکه همه تجهیزات برقی به وسیله ی ولتاژ کار می کنند. به همین دلیل است که کاهش و افزایش ولتاژ موجب حریق و سوختن مدارهای برقی می شود. نکته ی قابل توجه این است که در برخی موارد نیز امکان برق گرفتگی نیز وجود دارد.

زمانی که بدن انسان میان دو نقطه با اختلاف فاز قرار بگیرد مانند فاز و نول یا فاز و زمین جریان الکتریکی از بدن انسان می گذرد و موجب برق گرفتگی افراد می شود به همین دلیل است که از سیستم ارتینگ استفاده می کنند. با استفاده از این سیستم زمانی که بار الکتریکی در بخش هایی که نباید برق دار باشند به وجود بیاید بار به زمین انتقال داده می شود.

مطالب مرتبط : کابل ارت

کاربرد مهم سیستم ارتینگ

در سال های گذشته در حدود 200 سال گذشته در کل مفهومی به نام سیستم ارتینگ وجود نداشته است. در کل هیچ کدام از وسایل و تجهیزات برقی را به سیم ارت متصل نمی کردند به همین علت در خانه ها و اماکن عمومی احتمال برق گرفتگی و وارد شدن صدمات بسیار زیاد بود. استفاده از سیستم ارتینگ و حفاظت از صاعقه در انگلستان برای نخستین بار در سال 1924 در انگلستان اجباری شد و بیشتر اماکن در این کشور از این سیستم استفاده کردند. اما امروزه این سیستم کاربردی مانند برق دارد و استفاده از آن بسیار حائز اهمیت است.

در حال حاضر شاهد استفاده از سیستم های ارتینگ در صنعت مخابرات هستیم که این امر بسیار حساس و دقیق است و برای جلوگیری از نویز در شبکه استفاده می شود. یکی دیگر از کاربرد های سیستم ارتینگ استفاده از آن در شبکه های توزیع و انتقال برق است. در واقع شبکه های برقگیر بدون استفاده از سیستم سیم ارت کاملا بلااستفاده هستند. هدف از ایجاد سیستم ارتینگ این است که در حالتی اگر سیم های فاز یا نول به هر طریقی به بدنه ی دستگاه متصل شدند و به دنبال آن مدار الکتریکی مورد نظر به نشتی جریان دجار شد.

این نشتی جریان به وسیله ی سیم ارت به زمین انتقال پیدا کرده و باعث جلوگیری از برق گرفتگی و در برخی موارد اتصالی دستگاه ها می شود. یکی از مهم ترین اهداف اجرای سیستم ارتینگ پیشگیری از خطرات برق گرفتگی و خطرات ناشی از آن است. وظیفه ی اصلی سیستم ارتینگ این است که جریان هایی الکتریکی که به سیستم وارد می شوند را به صورت کامل به زمین انتقال دهد. ساختار سیستم ارتینگ از چاه ارت و سیم متصل به چاه تشکیل شده است.

 اهداف کلی سیستم ارتینگ و حفاظت از صاعقه

مهار کردن جریان هایی که از القائات الکترومغناطیسی و تخلیه الکتریسته ساکن تولید می شوند.
کاهش دادن ولتاژ تماس و گام در زمان هایی که امکان بروز اختلاف پتانسیل های خطرناک وجود دارد
ایجاد کارکرد صحیح برای تجهیزات حفاظتی
محافظت کردن از جان انسان ها و کاربرد مطلوب سیستم های الکتریکی و دیجیتالی و الکترونیکی

تولید پودر جوش کدولد

انواع سیستم ارتینگ و حفاظت از صاعقه

هدف از ایجاد ارتینگ و حفاظت از صاعقه چیست؟

هدف اصلی برای ایجاد ارتینگ این است که سیم های فاز و نول را با استفاده از هر روشی به بدنه ی دستگاه های برقی متصل می کنند در صورتی که مدار الکتریکی در جریان خود دچار نشتی بشود، سیستم سیم ارت نشتی ایجاد شده را به زمین انتقال می دهد و از بروز برق گرفتگی و در برخی موارد از ایجاد اتصال ی در دستگاه ها پیشگیری می کند.

ایجاد یک سیستم ارتینگ یک فرایند حرفه ای است که نیاز به تخصص بالایی دارد در صورتی که سیم ها به صورت اشتباهی بدنه ی دستگاه های مصرف کننده ی خانگی را به لوله های گاز، آب و در برخی موارد به اسکلت ساختمان متصل می کنند که این یک کار بسیار خطرناک است که منجر به برق گرفتگی های کشنده می گردد.

در زمان اتصال کامل سیم فاز به سیم ارت فیوز که مربوط به آن است واکنش نشان داده و باعث قطع شدن جریان می شود. زمانی که سیم نول به صورت کامل به سیم ارت اتصال داشته باشد در صورتی که مدار ارتینگ مجهز به فیوز FI یا جان باشد می تواند جریان نشتی را قطع کند. اما نکته ی جالب اینجاست که این فیوز قابلیت قطع کردن جریان 30 میلی آمپر به بالا را دارد و باعث می شود که جریان فاز و نول به صورت کامل قطع شود.

با توجه به اینکه سیم ارت و سیم نول از لحاظ ظاهری بسیار به همدیگر شبیه هستند اما در عمل به عنوان دو سیم مستقل هستند که از عملکرد متفاوتی برخوردار هستند.

سیم ارتینگ در حال حاضر از عملکرد بسیار کاربردی برخوردار است و کاربرد آن را مانند برق توصیف می کنند. در صنعت مخابرات نسبت به استفاده از سیم ارتینگ بسیار حساس بوده و از آن برای دقت بالا و پیشگیری از نویز استفاده می کنند. این سیستم در شبکه های انتقال و توزیع برق بسیار حائز اهمیت هستند، در واقع شبکه های برق بدون سیم ارت عملا غیر قابل استفاده هستند.

روش های اجرای ارتینگ و حفاظت از صاعقه

در کل روش های اجرایی ارتینگ دو شیوه است که یکی از آن ها جهت ارتینگ و حفاظت از صاعقه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه قصد داریم تجهیزات مورد نیاز برای اجرای این سیستم و موارد استفاده ی آن را توضیح دهیم.

روش زمین عمقی برای ایجاد ارتینگ و حفاظت از صاعقه

در این روش مقاومت زمین بسیار حائز اهمیت است و از چاه برای اجرای ارتینگ استفاده می کنند.

زمین سطحی

در این روش سیستم ارتینگ در بخش سطحی زمین قرار می گیرد این شیوه برای مناطقی پیشنهاد می شود که امکان حفاری در عمق زمین وجود ندارد. این روش برای عمق 80 سانتی متری پیشنهاد می شود.

شیوه در زمین کردن سیم ارتینگ به شکل عمقی

انتخاب محل چاه ارت:

برای ایجاد ارتینگ و حفاظت از صاعقه لازم است که چاه هایی را حفر کنید پایین ترین سطح را داشته باشد و امکان دسترسی به رطوبت تا حد ممکن در عمق کم وجود داشته باشد. چاه های ارت را نباید در مکان هایی که رطوبت و آب وجود دارند حفر کنید. این مکان ها شامل: زمین های چمن ، فضاهای سبز، باغچه ها و… هستند.

عمق چاه:

با توجه به مقاومت زمین عمق زمین بین 4 تا 8 متر انتخاب می شود که قطر آن را اغلب 80 سانتی متر انتخاب می کنند. در زمين هايي كه مقاومت خاك پايين تر هستند مثل خاک های رس و خاک های کشاورزی نیاز به حفاری کمتری است. برای محاسبه ی یا اندازه گیری مقاومت خاک از دستگاه های خاص استفاده می کنند. هنگام حفاری زمین ممکن است تا عمق 4 متر به رطوبت نرسید و در صورتی که احتمال بدهید که تا عمق 6 متری به رطوبت نرسید احتیاجی نیست که بیشتر از 6 متر چاه حفر کنید.

اتصال سیم به صفحه مسی

در ارتباط با این مرحله ما اعتقاد داریم که متصل شدن سیم به صفحه ی مسی بسیار مهم است. تحت هیچ شرایطی نباید برای اتصال سیستم ارتینگ و حفاظت از صاعقه از بست استفاده کنید بلکه باید سیم را حتما به صفحه جوش بدهید برای اینکه مقاومت کار را بالا ببرید با استفاده از دو بست می توانید اتصال سیم به صفحه را تقویت کنید. برای جوش دادن صفحه های مسی معمولا از جوش های نقره یا برنج استفاده می گردد. در صورتی که به این نوع جوش دسترسی نداشته باشید می توانید از جوش Cadweld استفاده کنید.

حفر چاه ارت

براساس موقعیت های جغرافیایی منطقه ی مورد نظر در مکان مناسب یک چاه مناسب حفر می کنند. باید شیاری را به عمق 60 سانتی متر ایجاد کنید که این شیار از چاه تا پای دکل برای مسیر سیم چاه ارتینگ و تا برقگیر روی دکل ادامه می دهند. این شیار را برای سیم ارت داخل ساختمان نیز ایجاد می کنند. در صورتی که مسیر به صورت 2 سیم مشترک باشد بهتر است که مسیر به وسیله دو سیم ایزوله شود. نکته ی دیگر اینکه مسیر سیم ها باید از کوتاه ترین مسیرها انتخاب شود و سیم های مخصوص میله برقگیر و ارت تا آنجا که امکان دارد به شکل مستقیم و بدون پیچ و خم باشد یا حتی الامکان مسیر نباید دارای خم های تند باشد. در زمان که نیاز به خم زدن سیم اجتناب ناپذیر باشد نباید در طول بیشتر از 50 سانتیمتر باشد.

پر کردن چاه ارت

یکی دیگر از مراحل نصب ارتینگ و حفاظت از صاعقه پرکردن چاه ارت است. نخست در حدود 20 لیتر محلول آب و نمک درست می کنیم و آن را کف چاه می ریزیم به شکلی که کف چاه را فرابگیرد. پس از گذشت یک شبانه روز مراحل ذیل را انجام می دهیم.

20 سانتی متر از کف چاه با خاک نرم یا خاک رس پر می کنیم

در حدود 450 کیلوگرم که تقریبا معادل 15 کیسه 30 کیلوگرمی است بنتونیت لازم داریم که آن را با آب ترکیب کرده و به شکل محلول دوغاب در می آوریم. بهتر است محلول غلیظ تر باشد تا کیفیت کار بهتر شود. سپس 20 سانتی متر از کف چاه را با دوغاب پر می کنیم.

حال نوبت به صفحه ی مسی می رسد که به کمک دو سیم شماره 50 آن را جوش می دهیم. یکی از این سیم ها به میله ی برقگیر که بر روی دکل قرار دارد و دیگری به شینه داخل ساختمان خواهد رفت. با توجه به این باید اندازه و طول سیم ها متناسب با مسیر مورد نظر باشد.

در این مرحله صفحه ی مسی را به صورت عمودی داخل چاه قرار می دهیم.

لازم است که فضای دور صفحه ی مسی تا قسمت بالای صفحه با دوغاب پر شود.

حال زمان آن رسیده که لوله پولیکای سوراخ شده را در حالت مورب را در قسمت مرکزی چاه به گونه ای که در بالای صفحه ی مسی قرار بگیرد بگذاریم. درون لوله پولیکا را تا ارتفاع 50 سانتی متری به وسیله شن پر می کنیم این لوله جهت تامین رطوبت ته چاه است که در فصل های گرم سال تزریق آب بیشتر انجام می شود. در صورتی که کف چاه در محلی مثل باغچه یا مکان های دارای رطوبت باشد نیازی به حفر لوله نخواهد بود.

پس از اینکه لوله پولیکا را درون چاه قرار دادیم با کمک دوعاب 20 سانتی متر از ارتفاع بالای لوله را پر می کنیم.

بقیه چاه را تا 10 سانتی متر با خاک سرند شده کشاورزی پر می کنیم و 10 سانتی متر باقی مانده را برای نفوذ آب به درون چاه می گذاریم. توجه داشته باشید در صورتی که لوله پولیکا درون چاه قرار نداده اید روی چاه را با آسفالت و سیمان پر نکنید.

برای پر کردن شیارهای داخلی نیز از مخلوط خاک معمولی و بنتونیت استفاده کنید.

تولید پودر جوش کدولد

نصب کردن شینه و میله برقگیر

شینه ای که در داخل ساختمان قرار می گیرد باید به وسیله ی مقره های دیوارها ایزوله سازی شود. برای انتخاب قطر و طول شینه مناسب باید به انشعابات داخلی ساختمان توجه کنید. زمانی که دکل بر روی ساختمان قرار می گیرد سیم میله ی ساختمان از داخل ساختمان عبور نمی کند بلکه سیم در خارج از ساختمان کشیده می شود نکته ی دیگر اینکه مسیری که بین سیم ارت به داخل ساختمان است تا مسیری که برای شینه ی ورودی ساختمان می باشد باید که عایق کاری شود.

سیم میله برقگیر را باید به وسیله بست باید به یکی از پایه های دکل اتصال دهید تا قسمت بالای دکل به میله ی برقگیر اتصال پیدا کند. نکته ی دیگر اینکه باید مسیر میله برقگیر را از کابل هایی که به سمت آنتن ها می روند تفکیک کنید.

آشنایی با سیستم های ارتینگ زمین باندینگ و زمین گراندینگ

سیستم زمین باندینگ:

سیستم باندینگ به عملی اطلاق می شود که دو هادی الکتریکی را به همدیگر متصل می کند. این رساناها می توانند سیم، لوله یا کابل باشند. سیستم Bounding پتانسیل بودن و اتصال قطعات را به همدیگر تضمین می کند. منظور این است که کاربر نمی تواند را میان دو قطعه برقرار نماید. دیگر اینکه به دلیل پتانسیل بودن جریانی میان دو قطعه برقرار نمی شود. در انتها مسیر باندینگ به زمین منتهی می شود تا همه ی وسایل و تجهیزات در پتانسیل مساوی با زمین قرار داشته باشد.

هدف اصلی که سیستم باندینگ دنبال می کند ایمنی جان افراد می باشد. با استفاده از این سیستم هنگامی که افراد به صورت همزمان دو قطعه را لمس می کنند به علت اختلاف پتانسیل هیچ جریان الکتریکی یا شوکی به فرد منتقل نمی شود. هدف دیگری که برای استفاده از این سیستم دنبال می شود برای زمان هایی می باشد که یک فاز با قطعات فلزی برخورد کرده باشد و آن را برق دار کرده باشد. در این حالت به دلیل اتصال فیوز به زمین فیوز مدار را قطع می کند. در حالت کلی می توانیم بگوییم که هدف اصلی باندینگ پتانسیل کردن همه ی قطعات فلزی است تا به این شکل امکان هیچگونه تخلیه الکتریکی ناخواسته ای وجود نداشته باشد.

سیستم زمین گراندینگ:

جالب است که بدانید کره زمین به عنوان بزرگترین رسانای برق شناخته می شود. معنای سیستم گراندینگ یعنی اتصال به قسمت های فعال به زمین است. این بخش ها در حالت عادی دارای جریان الکتریکی هستند. این فرایند را معمولا برای محافظت از تجهیزات برق قدرتی به کار می گیرند که مسیر بازگشت از دستگاه به منبع برق را به وجود می آورد، تا به این ترتیب بتوانند خسارات مالی را به میزان زیادی کاهش دهند. سیم گراندینگ را معمولا به رنگ مشکی مشاهده می کنید.

سیستم زمین کردن را معمولا برای محافظت از مدار ادوات و تجهیزات در برابر صاعقه و ولتاژ بالا یا برای مقابله با افزایش بار ناخواسته به کار می گیرند. این در حالی است که سیستم گراندینگ را به عنوان یک نقطه مشترک برای مدارها کار می برند که وظیفه ی آن حفظ ولتاژ است. سیستم ارت را در کل برای حفظ جان و سلامت انسان ها در مقابل شرایط ناخواسته به کار می برند. اما سیستم گراندینگ مخصوص محافظت از تجهیزات می باشد. سیستم زمین کردن ازت به عنوان یک سیستم پیشگرانه شناخته می شود و سیستم گراندینگ در دسته ی شیشتم های برگشت قرار می گیرند.

روش های اجرای سیستم ارتینگ و حفاظت از صاعقه

برای اجرای سیستم چاه ارت و سیستم حفاظتی دو روش مختلف وجود دارد. که به روش سطحی و عمقی معروف هستند.
روش سطحی را معمولا برای مکان های خاص و جاهایی به کار می برند که امکان حفر چاه وجود نداشته باشد.

اجرای سیستم ارتینگ به روش عمقی

در ایتدا باید در قسمت هایی که پایین ترین سطح را دارند و احتمال این وجود دارد که در عمق های کمتر به رطوبت دسترسی پیدا شود یک مکان برای حفر چاه ارت انتخاب کنید.

با توجه به مقاومت زمین باید عمق چاه را بین 4 تا 8 متر با قطر 80 سانت باشد. پس از اینکه به زطوبت مناسب رسیدید نوبت به اتصال سیسم به صفحه ی مسی می رسد که این اتصال نباید با استفاده از بست باشد بلکه سیم باید دوخته شود یا با روش های دیگر به صفحه متصل شود. بهتر است سیم را به صفحه جوش بدهید و برای پایداری بیشتر به کمک دو بست سیمی را که به صفحه متصل شده است را محکم کنید.

در مرحله ی بعدی با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی باید در یک مکان مناسب چتهی را با عمق مناسب حفر کنید لازم است که برای ایجاد مسیر چاه تا پای دکل و مسیر سیم ارت تا برق گیر روی دکل همچنین سیم ارت داخل ساختمان شیاری به عمق 60 سانتیمتر حفر نمایید. اگر مسیر به شکل دو سیم مشترک باشد لازم است که مسیر دو سیم را ایزوله کنید. نکته ی دیگر بهتر است که مسیر سیم ها کوتاه باشد و حتی الامکان سیم میله برقگیر و ارت کوتاه و بدون داشتن پیچ و خم باشد. پس از انجام این مراحل چاه ارت را باید براساس فرایند خاصی پرکنند.

ویژگی های سیستم ارتینگ

1- حتی الامکان دارای کمترین مقاومت باشد. (طراحی و مهندسی با کیفیت).
2- کمترین هزینه را برای صاحبان صنعت در پی داشته باشد. (طراحی و مهندسی بهینه).
3- استفاده از مواد و متریال مناسب با شرایط محیط نصب تا کمترین میزان خوردگی در این سیستم رخ دهد.
4- کمترین تاثیر را بر سیستم های ارتینگ مجاور داشته باشد و کمترین اثر را از آنها بپذیرد.
5- همبندی در سیستم ارتینگ مطابق استانداردها و شرایط محل اعمال شده باشد.
6- کمترین اثر را بر سیستم حفاظت کاتدی (در صورت وجود) داشته باشد.
7- در صورت نیاز در این سیستم از ابزار SPD (Surge Protection Device) برای اجتناب از تداخل و اثرات تخلیه صاعقه استفاده شده باشد. استفاده از این ابزار موجب حفاظت از دستگاه هایی خواهد شد که در هنگام بروز خطا در سیستم قدرت یا بروز صاعقه به علت همبندی با سیستم ارتینگ در معرض خطر قرار خواهند گرفت.
8- در صورت نیاز (به ویژه به عنوان بخشی از سیستم حفاظت در برابر صاعقه) باید الزامات فاصله گذاری مناسب رعایت گردد.
9- از قابلیت اطمینان بالایی در قبال خطرهای پنهان مانند ولتاژ گام و تماس داشته باشد.
10- قابلیت بررسی، تست و رفع عیب داشته باشد.
بنابر آنچه گفته شد ایجاد یک سیستم ارتینگ کارآمد و بهینه دارای ظرافت¬های ویژه¬ای است که برای طراحی آن علاوه بر دانش و آگاهی تئوریک، تجربه کافی نیز بسیار ضروری می¬باشد.

اجزاء سیستم ارتینگ

چنانچه بخواهیم کلیات یک سیستم ارتینگ را به تنهایی (در صورتی که مجزا از یک سیستم حفاظت در برابر صاعقه بررسی گردد) شرح دهیم شامل موارد ذیل خواهد شد:

1- بخش اتصال زمین در سیستم ارتینگ

این بخش را شاید بتوان به عنوان اصلی¬ترین و قابل بحث¬ترین بخش سیستم ارتینگ در نظر گرفت. پیدا نمودن محل نصب مناسب، ایجاد کمترین مقاومت، اجتناب از تداخل با سیستم های ارتینگ و کاتدی مجاور و انتخاب متریال مناسب محیط نصب، شاید از داغ ترین مباحث نزد مهندسان طراح و کارفرمایان خواهد بود. برای مثال عدم تداخل در سیستم ارتینگ فشار قوی و فشار متوسط یک پست برق و مکان¬یابی مناسب برای آن و در عین حال ایجاد سیستم ارتینگ کم مقاومت و … خود نیاز به مطالعات میدانی و تئوری کافی خواهد داشت. مطالعه ویژه¬گی خاک محیط از نظر خصوصیات الکتریکی نیاز به بررسی وضعیت میزان خورندگی نیز خواهد داشت.

نحوه چیدمان، نوع و سایر مشخصات الکترودهای مورد نیاز برای تشکیل یک اتصال زمین مناسب پس از مطالعات مذکور مشخص می¬شوند. بر اساس شرایط ذکر شده برای نصب الکترودهای ارت یا راد ارت مطابق استاندارد دو روش A و B وجود دارد که در روش A الکترودها با فاصله معین از یکدیگر نصب شده و در روش B یا روش حلقه، الکترودهای سیستم ارتینگ پیرامون محیط مورد نظر و به صورت متصل نصب خواهند شد. همچنین در پروژه های ساختمانی مطابق ضوابطی خاص می¬توان از آرماتور پی به عنوان الکترود زمین بهره برد.

بنابراین بخش اتصال زمین سیستم ارتینگ را می¬توان حداقل بر اساس شکل، جنس و نحوه نصب الکترودها دسته بندی نمود که این دسته بندی¬ها در مقالات بعدی به تفصیل شرح داده خواهند شد.

2- بخش هادی سیستم ارتینگ

بدیهی است ارتباط بین بخش¬های مختلف در یک سیستم الکتریکی توسط هادی¬ها برقرار می¬شود که سیستم ارتینگ نیز از این قاعده مستثنی نمی¬باشد. هادی¬¬های یک سیستم بسته به شرایط استفاده و محیط نصب، به انواع زیر طبقه بندی می¬شوند:

2-1- انواع کابل¬های ارت (با روکش سبز-زرد) با هادی مسی.
2-2- انواع سیم¬های مسی ارت با روکش و یا بدون روکش.
2-3- انواع تسمه با روکش و یا بدون روکش(به عنوان هادی نزولی در سیستم حفاظت در برابر صاعقه).
یکی از مهم¬ترین عوامل تاثیر گذار در کیفیت سیستم ارت و دستیابی به اهداف مد نظر آن انتخاب نوع و سایز هادی¬ها خواهد بود.

3- ابزار و دستگاه های الکتریکی سیستم ارتینگ

از نظر این نگارنده اصولا دستگاه¬های الکتریکی چه آنهایی که برای عملکرد مطلوب و چه آنهایی که جهت ایمنی به سیستم ارتینگ متصل می¬شوند جزء لاینفک آن سیستم محسوب می¬شوند. بنابراین تعیین کلیه نقاطی که می¬بایست به سیستم ارتینگ اتصال یابند از ضروری¬ترین وظایف یک طراح بوده و اصولا هدف یک سیستم بدون در نظر گرفتن کلیه دستگاه¬ها، تابلوها و … برای اتصال به سیستم ارتینگ محقق نخواهد شد. شناسایی و اتصال این دستگاه¬ها در برخی کاربردها مانند بیمارستان ممکن است باعث حفظ جان عده زیادی از مردم شود و یا بالعکس ممکن است موجب بروز خسارات جانی و مالی فراوانی گردد.

4- اتصالات و همبندی

یکی از بخش¬های ضروری در سیستم ارتینگ نحوه اتصال سه بخش بالا به یکدیگر و به تبع آن تکمیل مدار سیستم ارتینگ می¬باشد. این اتصالات با توجه بخش¬های قابل اتصال و محیط پیرامون دارای جنس¬، شکل و نحوه عملکرد ویژه خود هستند.

مثلا برای اتصال دو سیم به یکدیگر در سیستم ارتینگ به طور عمده از جوش حرارتی که شامل پودر جوش، قالب جوش و چاشنی انفجاری می¬باشد استفاده می¬شود و یا برای اتصال همان سیم به راد ارت معمولا از کلمپ اتصال کابل به راد استفاده می¬گردد. همچنین برای اتصال چند دستگاه به بخش اتصال زمین و ایجاد یک همبندی از ترمینال ارت (شینه ارت) استفاده می¬شود. اتصالات سیستم ارت شامل طیف وسیعی از کالاها با اشکال و اجناس متفاوت می¬باشد که ذکر همه آنها در این مقاله نمی¬گنجد لیکن به منظور رفع نیاز علاقه مندان این مبحث نیز در مقالات ویژه این تجهیزات به تفصیل مطرح خواهند شد.

لینکدین دانش آریا را دنبال کنید.