خوردگی جریان سرگردان در حفاظت کاتدی

معرفی خوردگی جریان سرگردان

خوردگی جریان سرگردان در حفاظت کاتدی  موضوع این صفحه از دانش آریا می باشد که به بررسی تخصصی این مساله خواهیم پرداخت .

حفاظت کاتدی شاخه ­ای از مطالعات خوردگی تداخلی ناشی از خطوط آهن برقی و خطوط تراموا است که در سال­های آغازین این قرن در سرتاسر ایالات متحده گسترده شده بود. جریان مستقیم دشارژ شده به زمین نقص­های بسیاری در سیستم لوله گذاری مجاور ایجاد می­نماید. کمیته ­های الکترولیز (Electrolysis Committess) برای یافتن راهکارهایی برای حل مسایل خوردگی حاصل از جریان­های سرگردان تشکیل شدند و اکثر دانسته­های ما از اندازه­گیری جریان خوردگی و روش­های اتصال، مدت­ها پیش از سال 1913، وقتی آر. ای. کوهن شروع به انجام حفاظت کاتدی در نیواورلئان کرد، به دست آمدند.

امروزه، ترامواها جز در برخی پاتیخت­ها از بین رفته­اند، و قطارهای برقی جایگزین موتورهای دیزلی شده­اند که پیش­تر در راه آهن استفاده می­شدند. به هر حال، سیستم­های انتقال جریان مستقیم تجربی متعددی برای شبکه­ های قاره­پیما پیشنهاد شده­ اند، و مسئله جریان سرگردان دوباره افزایش یافته است.

منابع جریان­های سرگردان

مطالب مرتبط : حفاظت کاتدیک شناورها

قسمتی از جریان­های الکتریکی که خطوط لوله را می­خورند آن­هایی هستند که از اختلاف پتانسیل گالوانیک بین قسمت­های مختلف سازه در تماس با زمین به وجود می ­آیند. دیگر جریان­ها، منتج از نشتی جریان از برخی سیستم­های الکتریکی می­باشند که در آن قسمتی از مسیر جریان از زمین می­گذرد. هر گاه یک خط لوله در چنین مسیر جریانی قرار گیرد، فرصتی برای ورود و خروج جریان به دست می­آید؛ در نقاطی که جریان خط را ترک می­نماید، لوله خورده خواهد شد.

به دلیل طبیعت ذاتاً تصادفی و غیر عمدی، این جریان­ها اغلب به “جریان­های سرگردان” معروفند، و صدمه­ ای که وارد می­کنند با عنوان “الکترولیز جریان سرگردان” شناخته می­شود.

منبع قابل ملاحظه و بزرگی از جریان سرگردان، راه آهن برقی یا نوع شهری آن، قطار شهری می­باشد. شکل  زیر  مسیر انتخاب شده توسط جریان را به شکل ساده نشان می­دهد. باید توجه کرد که گمان می­رود ریل مسیر بازگشت را فراهم می­نماید؛ شاید فرض شود که اگر اتصالات ریل به طور مناسبی متصل شوند خرابیبه بار نخواهد آمد. به هر حال این فرض حقیقت ندارد. جریان برق مسیر با کمترین مقاومت را دنبال نمی­کند یا حداقل تمام جریان این مسیر را دنبال نمی­کند.

جریان الکتریکی، وقتی دو یا چند مسیر موازی در اختیار دارد، برعکس مقاومت بین خطوط تقسیم می­شود. اگر مسیر ریل یک دهم مقاومت مسیر زمین را داشته باشد، بنابراین جریانی تا 10 مرتبه بزرگ­تر را حمل خواهد کرد – اما قسمت باقی مانده یک یازدهم کل جریان که در زمین جاری می­شود برای ایجاد صدمات بزرگ کافی است. وضعیت همواره به سادگی آن چه در نمودار نشان داده شده نمی­باشد. گاهی خط تحت تأثیر ممکن است در فاصله قابل ملاحظه­ای از مسیرها قرار داشته باشد، احتمالاً نقطه حمله نزدیک محل تقاطع دو خط می­باشد، جایی که مقداری جریان از یک خط خارج و وارد خط دیگر می­شود. شکل  زیر  موردی را نشان می­دهد که از منظر فاصله از نزدیک­ترین مسیر تا نقطه آسیب دیده به سختی قابل شناسایی است؛ با این وجود اگر مسیر یک بار شناخته و رسم شده باشد، رابطه روشن خواهد بود.

علاوه بر راه­های آهن برقی منابع دیگری از جریان سرگردان وجود دارند. تقریباً هر شبکه برق DC قادر به ایجاد آسیب از این طریق می­باشد، اگرچه اغلب آن­ها بی زیان هستند. خط آهن معدن جرثقیل­ها و سایر ماشین­های استفاده کننده از برق DC نیز مورد شک هستند. داخل و نزدیک کارخانه­های شیمیایی که از فرآیندهای الکترولیتی استفاده می­کنند، به دفعات موقعیت­های خطرناکی به وجود می­آید. تجهیزات جوشکاری، به ویژه در کارهای تولیدی به کار گرفته می­شوند، منبع متداول مشکل هستند، اگرچه به ندرت آسیب در فاصله زیادی از این تجهیزات اتفاق می­افتد؛ این مسئله تعیین موقعیت را بسیار ساده­تر می­سازد.

در نهایت، متأسفانه این حقیقت وجود دارد که جریان­های مستقیمی که به طور عمدی با هدف حفاظت کاتدی به یک سازه وارد می­شوند، قادر هستند به سایر سازه­هایی که در همان منطقه قرار دارند صدمه وارد کنند. این­ها دقیقاً “جریان سرگردان” نیستند؛ اثر مخرب تماماً تصادفی می­باشد، اما حضور جریان در زمین تصادفی نیست. بررسی این مشکل به بعد موکول می­شود.

خوردگی جریان سرگردان در حفاظت کاتدی

الکترولیز جریان سرگردان. جریان بازگشتی از واگن برقی تقسیم می­شود، قسمتی به ایستگاه فرعی ریل باز می­گردد و قسمتی نیز از ریل­ها به خط لوله نشت می­کند. نزدیک ایستگاه فرعی این جریان از خط لوله به خاک و به سیستم  ریل شارش می­کند و باعث خوردگی لوله می­شود. نصب اتصال فلزی از لوله به ترمینال منفی در ایستگاه از آسیب جلوگیری خواهد کرد.

خوردگی جریان سرگردان در حفاظت کاتدی

قرار گرفتن در معرض جریان سرگردان پیچیده. نقطه­ای که در آن آسیب در خط لوله رخ می­دهد “A” از مسیرهای ترن برقی مهاجم دور می­شود. این شرایط معمولاً توسط پتانسیل­های متغیر یا جریان در خط لوله “A ” توسط یک نقشه جریان خط تشخیص داده می­شود.

مطالب مرتبط : اصول حفاظت کاتدی

آشکار سازی جریان سرگردان

هرگاه اندازه­گیری کمیت­های الکتریکی متصل به یک خط لوله – جریان خط، پتانسیل لوله نسبت به خاک، یا هر کمیت دیگر – مقادیر نوسانی نشان دهد، با یک مورد جریان سرگردان مواجه هستیم اغلب با رها کردن ابزار متصل و بررسی نوسانات در یک دوره زمانی مفید می­باشد. سرعت و طبیعت تغییرات اغلی سرنخی درباره منشأ می­دهد و این شاید همان چیزی است که از عملکرد واقعی سیستم مهاجم قابل مشاهده است؛ برای مثال، معمولاً تغییری که در اثر حرکت ترن برقی ایجاد می­شود موقعیت نقص را تعیین می­نماید.

هنگامی که تعیین موقعیت منبع توسط این روش ممکن نمی­شود، ثبت کننده­ای باید متصل شود. به دلیل حساسیت پایین­تر ابزار حتی وقتی مقدار ثبت شده مقدار صحیح نیست، ثبت 24 ساعته می­تواند مفید باشد. برای مثال، اگر توقفی در نوسان برای نصف روز وجود داشته باشد، منبع می­تواند یک ماشین صنعتی باشد نه وسایل حمل و نقل. با استفاده از توجیه مشایه با ثبت روزهای پیاپی مختلف، معمولاً مسیریابی سیستم DC مولد جریان­های سرگردان ممکن می­گردد.

اندازه­ گیری­ های اصلاحی

پوشش خوب در کاهش صدمه کلی حاصل از جریان سرگردان مؤثر می­باشد؛ یک خط با پوشش خوب ممکن است سرعت نفوذ بیشتری را در چند نقص (Holiday) نسبت به آن چه در یک خط بدون پوشش پیش­بینی می­شود ایجاد کند. پوشش به تنهایی برای حفاظت خط در برابر آسیب جریان سرگردان کافی نیست، چنان­چه چه برای خوردگی خاک نیز کافی نمی­باشد.

نصب اتصالات ایزوله در دو طرف راه آهن برقی از بسیاری از حملات جلوگیری خواهد کرد: قرار گرفتن در معرض تهاجم به مقاطع کوتاه بین اتصالات محدود خواهد شد و این می­تواند توسط سایر روش­های نام برده شده در این ­جا رفع شود. این اتصالات اگر به درستی نصب شوند، می­توانند حمله را متمرکز نمایند بدون آن که آن را به طور قابل ملاحظه­ای به حداقل برسانند.

رهیافت مستقیم به مشکل جریان سرگردان، نصب اتصالاتی بین لوله مورد تهدید ترمینال منفی سیستم DC است که آسیب را به وجود می­آورد؛ این کار مسیری با مقاومت پایین ایجاد می­کند که توسط آن جریان بر خطی با مقاطع طولانی جمع می­شود، و بدون آسیب به خط مقطع متمرکز کوچک­تر آن را ترک می­کند. اتصال “صلب”، در جایی که مسیر با پایین­ترین مقاومت ممکن ایجاد می­گردد، ساده­ترین روش می­باشد و همواره مؤثر است و اتصال با مقادیر مقاومت خاص انتقال ضروری می­باشد.

در مناطقی که مقدار یا حتی جهت شار جریان سرگردان به موقعیت ترامواها یا ترن­ها وابسته می­باشد، عملاً نصب سوئیچ­های اتصال کنترل شده کمکی که به سوئیچ­های الکترولیز معروفند پیشنهاد شده است. سوئیچ­ها به بزرگی و جهت پتانسیل­های درگیر وابسته­اند و از طریق ایجاد اختلال در مدار یا بستن آن عمل می­نمایند. اصلاح این سیستم با استفاده از واحدهای یکسو کننده به عنوان سوپاپ کنترل برقی، به جریان اجازه می­دهد از خط لوله وقتی پتانسیل در آن جهت است حرکت نماید، اما وقتی پتانسیل معکوس می­باشد شار جریان در خط را متوقف می­نماید.

اتصال ترمینال منفی

در وضعیتی نظیر آن چه در شکل  زیر  نشان داده شده، آسیب می­تواند توسط نصب اتصال فلزی یا اتصال بین لوله و ترمینال منفی در ایستگاه فرعی حذف شود. وقتی هندسه مشابه حالت نشان داده شده ساده می­باشد، ناحیه بیشینه در معرض خطر بودن در همسایگی نزدیک ایستگاه فرعی خواهد بود. در موارد پیچیده­تر، نقشه­ای برای تعیین موقعیت این ناحیه ضروری خواهد بود.

نصب چنین اتصالی مقداری حفاظت کاتدی برای خط فراهم می­نماید. در یک شبکه گسترده، شامل خطوط لوله و مسیرهای فراوان، مانند آن چه در سیستم گاز یک شهر با ترن برقی دیده می­شود، تقریباً همه سیستم توزیع گاز با نصب این اتصالات تحت حفاظت کاتدی قرار می­گیرد. آیا این کار برای شرکت قطار شهری هزینه ساز می­باشد؟ از آن جا که آن­ها برق را مصرف می­کنند، اولین جواب آری می­باشد. اما در نظر بگیرید که نصب این اتصالات عملاً مقاومت کل مدار آن­ها را کاهش می­دهد و دیده خواهد شد که عملاً برق کمتری برای اجرای مقدار کار مشابه لازم است.

باز هم این هزینه عملاً بر عهده شرکت راه آهن شهری می­باشد – نه از باب مصرف برق بلکه از لحاظ صدمه به سیستم ریلی. وجود اتصالات به این معنی است که درصد بالایی از جریان برگشتی به ریل­ها نشت می­کند و از طریق مسیر اتصال لوله به زمین باز می­گردد که در این صورت مشکل ایجاد می­شود. این به آن دلیل است که همواره تلاش در جهت نصب اتصالات مقاوم محدوده کننده جریان و پیشگیری از آسیب به خط مبذول می­شود، بدون آن که عملاً آن­ها را علیه در برابر تماس با خاک حفاظت کاتدی کند.

مناطق در معرض

اگر اثر جریان سرگردان بر یک خط لوله پایدار باشد، محل مناطق حداکثر تماس می­تواند به راحتی توسط نقشه جریان خط یا یک نقشه پتانسیل سطحی برای تعیین نواحی که در آن جریان، خط را ترک می­نماید، تعیین موقعیت شود. این نوسانات باعث ایجاد اشکالات و پیچیدگی­های بیشتری می­شود و نیازمند راهکارهای ویژه است.

یک راهبرد اصلاح نقشه جریان خط می­باشد. اندازه­گیری­های جریان به طور هم زمان در دو منطقه انجام می­گیرند و 20 تا 40 جفت از خوانده­ها گرفته می­شوند. سپس جفت­های مرتبط بر روی نموداری رسم می­شوند، مانند آن چه در شکل  زیر  نشان داده شده است؛ اگر خط راست شکل گرفته در زاویه 45 درجه باشد و از مبدا بگذرد، دیگر بهره یا افت جریان در مقطع موردنظر وجود ندارد؛ اگر این خط در زاویه­ای غیر از 45 درجه باشد، بنابراین بهره جریان یا افت جریان به دلیل اثر گذاری جریان سرگردان وجود دارد؛ اگر این خط از مبدا عبور ننماید، یک بهره یا افت ثابت مستقل از جریان­های نوسانی وجود دارد. در نهایت، اگر نقاط در جایی نزدیک خط مستقیم قرار نگیرند، منبع جریان سرگردانی وجود دارد که تنها بر یکی از نقاط اثر می­گذارد.

به مجرد این که مجموعه­ای از خوانده­ها برای یک زوج از اتصالات کامل می­شود، یک خدمه بلافاصله جلو می­رود و مقطع دیگر مطالعه می­شود. اگر بیش از دو خدمه و مجموعه ابزار در دسترس باشد، هم زمان بیش از یک مقطع می­تواند مطالعه گردد. خواندها معمولاً با استفاده از دستگاه علامت­دهی (یک فرستنده مکان یاب لوله و گیرنده می­توانند استفاده شوند) و یا با استفاده از ساعت­های هماهنگ شده، هم زمان می­شوند. این نقشه­ها به ندرت طول­های بسیار بزرگی از خط را پوشش می­دهند، و معمولاً به نواحی که با مطالعه نقشه­ها احتمالاً مناطق در معرض هستند محدود می­شوند.

خوردگی جریان سرگردان در حفاظت کاتدی

موقعیت نواحی حداکثر تماس. در نمودار نشان داده شده شیب بزرگ­تر از 45 درجه به محور  نزدیک­تر می­باشد و نشان می­دهد که مؤلفه جریان سرگردان در A بزرگ­تر از B می­باشد؛ بنابراین، افت جریان در مقطع AB وجود دارد؛ مقطع بالای محور مؤلفه پایدار کوچکی در A نشان می­دهد؛ این یعنی، مقداری افت جریان در مقطع به دلیل منابعی غیر از جریان سرگردان وجود دارد. اگر این نقاط، یک خط مستقیم تشکیل ندهند، دو ی چند منبع جریان سرگردان وجود دارند. تکنیکی مشابه می­تواند برای نقشه­های پتانسیل سطحی استفاده شود.

نقشه­ های پتانسیل

اگرچه مطالعه جریان­های خط، چنان چه شرح داده شد، جنبه مثبتی دارد و شواهدی از بهره یا افت جریان عملی را تعریف می­نماید – و این­ها شواهد مستقیمی ازخوردگی می­باشند – اطلاعات بیشتری می­تواند از طریق مطالعه پتانسیل­های لوله نسبت به خاک، و لوله نسبت به لوله، یا حتی، از پتانسیل­های سازه نسبت به سازه در نواحی مشکوک به آسیب به دست آید. برای انجام مؤثر این امر، اندازه­گیری تعدادی از پتانسیل­ها به طور هم زمان ضروری می­باشند و دقیق بودن این کار بسیار مهم است، زیرا اختلاف کمتر از یک ثانیه نیز می­تواند ازتباط بین نکات قابل فهم را از بین ببرد.

کمیته تخصصی T-4B انجمن ملی مهندسین خوردگی اولین بار ابزاری را معرفی کرد که این وظیفه خطیر را کاملاً درست انجام می­دهد. تعدادی خازن به ترمینال­های مختلف که بین آن­ها پتانسیل­ها اندازه­گیری می­شوند متصل می­گردند. وقتی مجموعه­ای از خوانده­ها مورد نیاز است، دکمه­ای فشرده می­شود (این کار می­توانداز راه دور انجام گیرد) و تمام خازن­ها به طور هم زمان قطع می­شوند، به این طریق پتانسیل­های مجزای آن­ها “ثابت نگهداشته” می­شوند. این­ها سپس، یک به یک، و توسط ولت سنج با تیوپ تخلیه خوانده می­شوند.

ابزار شرح داده شده در مرجع، 19 مدار داشت که به طور ابتدایی برای تحقیق خوردگی کابل روکش دار طراحی شد؛ در کار خط لوله به ندرت به این تعداد مدار نیاز می­باشد و حالت اصلاح شده بسیار ساده­ای از این دستگاه که از دو یا سه خازن 4 میکروفارادی استفاده می­کند به راحتی می­تواند ساحته شود. با این تعداد کم، ابزارهای کمکی و کنترل از راه دور می­تواند به کار روند و حتی سوئیچ دوار غیر ضروری است؛ گیره کابل می­تواند در صورت لزوم از یک ترمینال به ترمینال دیگر جابجا شود. ویژگی مهم کل دستگاه آن است که خازن­ها باید تماماً در یک زمان از پتانسیل­هایشان قطع شوند.

تماس ثانویه

وضعیتی را نشان داد که در آن ناحیه در تماس در فاصله­ای از چند مسیر قرار دارد. جریان از مسیرها بر روی خط لوله “A” نشت می­کند و به سمت پایین تقاطع حرکت می­کنند، سپس از “A ” به “B” نشت می­کند و “B” را تا همسایگی از ایستگاه فرعی یا مسیر دنبال می­کند.

برای پیش­گیری از آسیب، اتصالات می­بایست در هر دو مکان نصب شوند؛ نصب هر اتصال، به تنهایی، تماس را در منطقه دیگر توسط کاهش مقاومت مسیر بازگشت کل تشدید خواهد کرد. این تماس­ها پیچیده هستند و تنها می­توانند توسط نقشه برداری­های بسیار دقیق و کامل یافته شوند؛ اغلب این­ها توسط رخ دادن نشتی­ها آشکار می­شوند. به هر حال، نقشه برداری پتانسیل سطحی، پتانسیل­های نوسانی را نشان خواهد داد، تا زمانی که این نقشه­ها بدون تفسیر باقی می­مانند، در معرض بودن در هر جایی از خط وجود دارد و کار دقیق بالاخره آن را ردیابی خواهد نمود. پتانسیل­های نوسانی یا جریان­های خط هرگز نباید نادیده انگاشته شوند. آن­ها اغلب بی ضرر هستند، اما تا زمانی که منبع آن­ها شناخته نشده است باید مورد تحقیق قرار گیرند.

در یک خط خوب پوشش شده در خاک با مقاومت ویژه بالا، و به ویژه در عرض جغرافیایی شمالی، اغلب نوسانات گسترده پتانسیل­ها مشاهده می­شوند که تنها می­توانند با جریان­های طبیعی زمین مرتبط باشند. این­ها در طول دوره­های فعالیت مغناطیسی بسیار وحشتناک­تر می­باشند، مثلاً وقتی سپیده شمالی فعال است، اما گاهی تا هفته­ها ادامه می­یابند. واضح است این جریان­ها خطر کمی دارند و اگر خطی تحت حفاظت کاتدی قرار گیرد، آن­ها ناپدید می­شوند. به هر حال، آن­ها تهیه نقشه­های جریان مورد نیاز را کاملاً مشکل می­سازد و تقریباً از اتخاذ هر پتانسیل استاتیکی جلوگیری می­کنند.

خلاصه

دیده می­شود که مشکل اصلی حاصل از الکترولیز جریان سرگردان در گذشته نشتی مستقیم جریان از واگن­ها و ترن­های برقی بوده است. به هر حال، دلیل فعلی، جریان مستقیم از یک خط لوله بدون اتصال تحت حفاظت کاتدی می­باشد. تمام تکنیک­هایی که برای اندازه­گیری جریان الکتریکی آموخته­ایم، شامل سنجه ثبت کننده، معمولاً، نیاز به تعیین مشکل و منابع آن دارد. فلنج­های ایزوله شده و اتصال ترمینال منفی اغلب برای حداقل کردن آسیب ایجاد شده توسط الکترولیز به کار می­روند.

تداخل در حفاظت کاتدی

مشکل

در بخش قبلی، جریان سرگردان به‌ صورت جریان نشتی از برخی سیستم‌های الکتریکی، که به‌ صورت اتفاقی از زمین جریان می‌یابد، تعریف شد. اگر این جریان قادر به ایجاد آسیب باشد، جریان‌هایی که هنگام اعمال حفاظت کاتدی از زمین می‌گذارند، نیز قابلیت ایجاد تخریب دارند. در مورد اول، مشکل مهندس خوردگی جلوگیری از آسیب ساختارهای زیر زمین تحت کنترل او است؛ در مورد دوم، وظیفه او اقدام برای جلوگیری از آسیب رسیدن به سایر سازه‌ها توسط عملکرد سیستم‌های حفاظت کاتدی وی است. هرگز نباید تصور شود که جریان الکتریسیته کاملاً به زمینی که بین آند و ساختار حفاظت‌ شده قرار گرفته ‌است، محدود می‌شود.

جریان الکتریکی می‌تواند در سمت سطح زمین با استفاده از دو الکترود و یک پتانسیومتر، در فاصله چندین صد فوت در هر سمت خط لوله محافظت‌ شده و تقریباً در هر فاصله‌ای از آند مشاهده شود. هم چنین جریان می‌تواند در فاصله چند هزار فوتی در هر جهتی از آند شناسایی شود. هیچ حد قابل تعریفی برای میدان وجود ندارد؛ ابزارهای حساس‌تر وقتی جریانی در زمین وجود دارد می‌توانند فواصل دورتری را تحت پوشش قرار دهند، و از هر منبعی یک قطعه فلز مدفون در خاک می‌تواند به‌ عنوان بخشی از مسیر حرکت آن جریان عمل کند و آن را در بخشی از سطح خود جمع و سپس در محلی دیگر – همراه خوردگی – تخلیه نماید.

مقدار جریان جمع شده و سپس تخلیه ‌شده توسط عوامل بسیاری کنترل می‌شود: پوشش روی سازه، در صورت وجود؛ طول سازه در جهت جریان؛ شیب پتانسیل یا دانسیته جریان در نقطه تماس و توانایی سازه برای انتقال جریان. یک خط لوله بدون پوشش، که در جهت جریان الکتریکی، نزدیک به بستر آند (جایی‌ که دانسیته جریان و شیب پتانسیل زیاد است) قرار گرفته ‌است، در موقعیتی بسیار خطرناک قرار دارد؛ خط لوله خوب پوشش داده شده‌ای که از بستر آند دور است، و با میدان جریان زاویه می‌سازد در شرایط کم‌ خطرتری قرار دارد.

مشکل تداخل کاتدی از بسیاری لحاظ ساده‌تر از جریان سرگردان است. به‌ طور کلی شرایط پایدارتر از حالت نوسانی است، لذا اندازه‌ گیری‌ها و تنظیمات دقیق‌تری انجام می‌شود. منبع جریان اعمال‌ شده تحت کنترل است، در صورت نیاز یکسو کننده می‌تواند خاموش یا روشن شود، یا از یک وقفه سازه استفاده شود تا اثرات واحد به ‌روشنی شناسایی و مطالعه شوند. تحت بدترین شرایط، این تداخل به‌ علت مقدار جریان‌های اعمال‌ شده به شدت خطرناک است: به دلیل مقدار زیاد جریان‌های موجود، همه جریان بازگشتی از طریق مسیر زمین است، در حالی‌ ‌که فقط بخشی از آن مانند جریان‌های سرگردان نشت می‌کند.

راه حلهای اساسی

سه راهبرد اساسی برای این مشکل وجود دارد: (۱) طرحی که حداقل تماس را ایجاد می‌کند، (۲) اتصالی که بازگشت فلزی جریان جمع‌آوری شده توسط یک خط خارجی را تأمین می‌کند، و (۳) تخلیه کمکی جریان جمع‌آوری‌ شده.

طراحی

دانسیته جریان در زمین، در اطراف بستر آند بزرگ‌تر از هر جای دیگر است؛ لذا این منطقه‌ای است که پر خطرترین شرایط را دارد. هر تلاشی باید صورت گیرد تا نقاطی برای نصب یکسو کننده‌هایی که دور از خطوط خارجی هستند، انتخاب شوند. شکل  زیر  مسیر جریان در مورد عبور یک خط خارجی را که از نزدیکی بستر آند می‌گذرد، را نشان می‌دهد؛ موقعیت وقتی خط عبور کننده دورتر واقع‌ شده است مشابه، ولی بسیار مساعدتر است. شکل   موردی از تداخل را نشان می‌دهد که تنها وقتی بستر آند خیلی نزدیک است، خطرناک می‌باشد. حالت طرح کلی که چنین آسیبی را به حداقل می‌رساند، به‌ وضوح حالتی است که بستر آندها بسیار دورتر از سازه‌های دیگر قرار گرفته است.

لینکدین دانش آریا را دنبال کنید.